معنی گرفته لب در فرهنگ فارسی عمید

ساکت، خاموش، لب فروبسته

معنی گرفته لب در لغت نامه دهخدا

کنایه از مردم خاموش باشد. (برهان) :، دید مرا گرفته لب آتش پارسی ز تب، نطق من آب تازیان برده به نکتۀ دری.، خاقانی (دیوان عبدالرسولی ص 429)

خاموش ساکت: دیدی مرا گرفته لب آتش پارسی زتب نطق من آب تازیان برده زنکته دری. (خاقانی)

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(گِ رِ تَ / تِ دَ)

نفس تنگ. تنگ نفس. بستن دم در موقع حرکت و دویدن

(گِ رِ تَ / تِ دِ)

غمگین. اندوهناک. متألم:
اگر گرفته دلی از جهانیان صائب
ز خویش خیمه برون زن جهان دیگر باش.
صائب (از آنندراج).
رجوع به گرفتن دل شود

نفس تنگ تنگ نفس، بستن نفس بهنگام حرکت و دو

غمگین، اندوهناک، متالم